من دانش‌آموز بودم که تو سرمقاله نشریه پگاه حوزه می‌دیدم ابراهیم #فیاض هر دفعه داره حرف‌های متفاوت می‌زنه.
#فیاض و ما ادراک الفیاض؟
استاد حرارتی را در قلوب شاگردان ایجاد کرده که به این زودی‌ها سرد نخواهد شد.
#فیاض، ابراهیم بود. به تنهایی یک امت بود. امت حنیفی که راه خودش را بدون انحراف می‌رود.
#فیاض، ابراهیم بود. زبانش از تبر خلیل خدا، بت‌شکن‌تر بود.
#فیاض، ابوذر بود؛ از بس تنها و غریب و انقلابی بود. عمار بود؛ از بس خودشو می‌کشت تا روشنگری کنه.سلمان بود؛ از بس بیشتر از بقیه می‌دونست.
#فیاض، بر قلب‌ها حکومت می‌کرد؛ چه وقتی فحش می‌داد، چه وقتی مرامی پای حرف‌هات می‌نشست.
ما آخرین نسل از دانشجویان اون رشته کذایی بی‌صاحاب بودیم که با #فیاض کلاس داشتیم؛ اون هم سه تا. بیشترین چیزی که یاد گرفتم، اینه که بی‌سوادم و باید بخونم.
(به کوری چشم دشمنای استاد هم یادآوری کنم که رتبه یک کنکور سراسری دکتری هم هستم!)
حالا که تا اینجاشو تحمل کردید، اینو بگم که بجای عشق‌بازی با #فیاض، نگذارید کتابهای این استاد عزیز با دسیسه‌های غیراسلامی فراموش شود. #منتقدانه بخوانید.
اینجوری بگم که ما با #فیاض، تونستیم خودمون رو پیدا کنیم.
اینو بگم و دیگه تموم.
برای فهم #فیاض، باید خودتو بکشی بالا؛ باید بزرگ شی. کوتوله‌پروری تو مرام استاد نیست.
#آقاحمیدگل
مطالب کوتاه‌نوشت بالا به مناسبت ژانر استاد فیاض در کانال توییتری امام‌صادقی‌ها منتشر شد.
دکتر فیاض دانش‌آموخته دکتری دانشگاه ما و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران است. او در سال ۱۳۸۹ اعلام کرد که از دانشگاه امام صادق اخراج شده است. آن سال اخراج او و حذف اساتیدی نظیر سید صالح هاشمی گلپایگانی و جایگزینی عده‌ای از خاندان مهدوی کنی در رأس گزینش دانشجو-فارغ از همه شایستگی‌ها و توانمندی‌های این افراد- دانشجویان را به این باور رسانده بود که دانشگاه در یک نقطه عطف قرار گرفته است و دارد سقوط می‌کند.
گفتنی است ابراهیم فیاض هنوز آن‌قدر محبوب است که دانشجویانی که اصلاً با او کلاس نداشته‌اند، به او می‌پردازند. قلیل مخالفان او بعضاً با تعابیری نظیر «فروید اسلامی» این حقیقت را فریاد می‌زنند که نه فروید را فهمیده‌اند و نه اسلام را و نه فیاض را!
